Zoals een kind uitkijkt naar zijn verjaardag. Zo heb ik verlangend uitgezien naar de eerste keer dat ik na de corona-lockdown weer naar het theater mag. Zodra de dichtstbijzijnde schouwburg...
door Arnold Verplancke (tekst & beeld) Wat gaat er door je heen als je voor het eerst weer eens uitgebreid rondloopt en fietst in de oude geboortestad waaruit je meer dan een halve eeuw...
… de wereld krimpt van aardboltot stad en omstreken, je straatje eigen huis, de kamer, … Een paar dichtregels volstaan om een stroom van gedachten en herinneringen op gang te brengen, een heel...
Sociale onthouding? Zeg maar gerust culturele onthouding. Deze weken had ik kaartjes voor drie voorstellingen in het Opera Forward Festival, drie in Festival Cement, een voor Theaters Tilburg, een...
door Arnold Verplancke “Ik schrok echt heel erg,” bekent ze na afloop op mijn vraag hoe ze het heeft gevonden. Waarvan? “Toen ze begon te zingen, wow. Zo hard, met zo’n volume. En ze kan...
door Arnold Verplancke ‘… Het blijst van allemaalword ik van Veenendaal.Dat ik er niet vandaan komen dat ik er geen mensen kenen dat ik er nooit naar toe zal gaanomdat ik niet belazerd...
Wat hebben wij stadse cultuurmensen toch dat we geen bosje of ven kunnen aanschouwen zonder aan iets heel anders te denken; een schilderij of een muziekstuk? tekst & beeld Arnold...
Ze hangen een beetje eenzaam in de hoek bij een kortlopende tentoonstelling. Twee jonge kinderen op een foto, bewerkt door Clemens Bierings. Mooi zo? Geen idee. Maar bij mij roepen ze van alles op...
Een groot televisietoestel met aan weerszijden twee verstilde Boeddhabeelden. Hoe verzin je het! Een scherm waarop dag in dag uit de hele wirwar van onze eeuw voorbij flitst, naast de onbeweeglijk...