door Arnold Verplancke
Zo zit je toevallig in een restaurant aan tafel met hem. Pratend over zijn projecten met architect John Körmeling, zoals het draaiende huis op een rotonde in Tilburg of hun paviljoen op de Wereldexpositie in Shanghai. En te luisteren naar een verhaal over ‘zijn’ vlasbrug op de huidige Floriade. Het is een gezellig etentje samen met vriendinnen die hem beter kennen en met zijn vrouw.
Plotseling twee weken later volgt een onbegrijpelijk telefoontje; dat die kerngezonde zestiger plotseling is overleden. Volstrekt onverwacht, in zijn eigen tuin in Waalre. Op de rouwkaart en in de overlijdensadvertentie staan een paar van zijn regels, handgeschreven:
overal van alles/
alles kan zomaar/
alles kan zomaar ineens voorbij zijn/
op elk moment begint er overal van alles/
alles kan zomaar/
Daarnaast prijkt op de rouwkaart ook nog de afbeelding van een houten pallet die hij bewerkte en beschilderde. Binnen gekleurde banen staat daar een man met lange benen. Hij zwaait, ten afscheid? Rijk Blok (1959-2022) was niet alleen een uitmuntende constructeur en universitair docent aan de TU/e in Eindhoven, maar ook een creatieve geest, die voortdurend bezig was. Dat maakte hem tot een gewilde partner voor inventieve architecten en andere projectontwerpers.
Nazoemen
Zijn tekstje blijft nazoemen in mijn hoofd. Alles kan zomaar beginnen, op elk moment, maar het kan ook zomaar voorbij zijn. Geen unieke gedachte misschien. Sterker nog, iedereen die wat ouder is, zal het zelf hebben ervaren. Een geliefde die zomaar overlijdt. Een jong leven dat onverwacht wordt afgekapt door een tragisch ongeval. Het kan overal.
Maar tegelijkertijd ontstaat er ook van alles. Aan nieuwe ideeën, nieuwe mensen, nieuwe liefdes. Met evenveel bewondering kan ik luisteren naar een pleidooi voor duurzame bruggen van vlas als naar mijn kleindochter die enthousiast vertelt over een dansvoorstelling in Arnhem waarin ze meespeelt, of een ‘eigen’ korte theaterproductie die ze samen met een vriendin heeft gemaakt voor de Nieuwe Vorst in Tilburg. Op elk moment begint er weer van alles te bloeien. Een eeuwige cirkelgang
Sinfonietta
Volgende week ga ik in de concertzaal van Tilburg luisteren naar het Requiem for Strings van Toru Takemitsu. Dit concert door Amsterdam Sinfonietta staat al lang in mijn agenda, los van het plotselinge overlijden. Maar in het ingetogen klankrijke werk van de Japanse componist zal de vergankelijkheid van het menselijk leven nog meer voelbaar zijn dan anders. Tegelijk ook de schoonheid die ontstaat, de muzikale in dit geval. ‘Le baiser de la fée’, heet het gehele concert waarin ook nog Tsjaikovski en Stravinsky aan bod komen. Zo’n kus van een fee kan alleen voortkomen uit een creatieve geest: hij is even ongrijpbaar als troostrijk.
© Brabant Cultureel 2022