De wind sprong jong rond

de dag kon beginnen

tussen de nacht en de morgen blonk nog 
een ster en de wind sprong jong rond 
de zon steeg omhoog uit het land 
de dag kon beginnen 

dit was jouw uur en jouw land, jij zag hoe 
het water stroomde en streefde naar verte 
zover je kon kijken graasde het vee 

ik sta op de plek waar jij was, er bloeien 
weer bloemen, maar nooit meer jouw woord 
om dit te benoemen

de klok slaat het uur

weer was en licht en het paars van de nacht
was voorbij, de wereld ging open, de geur
van de grond kwam omhoog

je liep weer het pad alsof tijd niet kon deren
om zo langs de weiden te gaan, je keek naar
de vogels en streek met je hand door je haar
de glans waarmee dat gebeurde

de klok slaat het uur dat niet is en vergeet
om de tijd vast te houden, jouw dag blijft
afwezig, maar jouw kleinste gebaar ligt
hier nog, een vogel vliegt uit in de lucht