door Pieter Luykx
het was in september
zomaar een dag in september, het land bood
nog aan wat het had: bedrijvige donkere
wolken, ze kwamen voorbij en ze dreigden
steeds minder blad aan de bomen
jij omarmde het land dat jij kende en deelde
en alles wat geurde verschool zich voorgoed
jij zag wat er was, hoe de akkers al kaal
het uitzicht werd breder en verder
het was zacht in dit land en heel vredig
jij wou dat behouden, maar toen kwam
voor altijd jouw afscheid en alles werd stil –
jouw naam is gebleven, het noemen ervan
het ademt weer najaar
de zomer was groot hield niet op, schonk
het volledige zonlicht, maar nu is het tijd
voor het najaar, het land ligt bezaaid, de
aster bloeit op en brengt fraai alle kleuren
de dauw in de morgen, het licht spaart
zich uit, groeit niet meer, wordt al kleiner
steeds grijzer het landschap, de bossen
diep bruin de bomen doorschijnend
de vogels op weg zij vertrekken naar elders
de stilte sluit aan houdt niet op, men proeft
al het duister tot de nacht alles wegneemt
en niets meer gebeurt, het woord stilgelegd
Pieter Luykx (Ginneken 1935) woont in Breda, waar hij werkzaam was als docent pedagogiek. Van hem verschenen verschillende dichtbundels en hij publiceert in literaire tijdschriften in Vlaanderen en Nederland, waaronder met enige regelmaat Brabant Cultureel.
Illustraties > Hans Lodewijkx. Voorpagina: ‘Open Ended’ > Richard Serra (Museum Voorlinden)
© Brabant Cultureel 2022