De Graduation Show van de Design Academy laat zien waar het naartoe gaat met Dutch Design. Hergebruik van materialen, nieuwe technieken en nieuwe toepassingen van materialen en technieken vormen nog steeds een belangrijk uitgangspunt voor de afstudeerprojecten. Maar wat steeds belangrijker wordt is het visualiseren van maatschappelijke vraagstukken.
door Irma van Bommel
Nadat de vorige editie van de Dutch Design Week (DDW) vanwege het coronavirus noodgedwongen online plaatsvond, is er nu gelukkig ook weer een fysiek evenement. Tijdens de opbouwweek gonsde het in Eindhoven al van de bedrijvigheid. Nu de week van start is gegaan, is het overal gezellig druk. Niet te druk, wat voor de bezoekers alleen maar prettig is.
Minder
Het thema van alweer de twintigste editie van de DDW is The Greater Number, het betere aantal. Hoe komen we tot minder consumptie, minder productie en minder afval? En hoe bereiken we door verduurzaming een andere houding van zowel producenten als consumenten?
De Graduation Show is dit jaar georganiseerd in het Beursgebouw vlakbij het NS-station, een mooie ruimte waar in één oogopslag de hele expositie is te overzien. Dat overzicht maakt het kijken minder vermoeiend dan voorgaande edities in andere panden. Covid-19 komt als onderwerp aan bod. Finn Mullan bracht in kaart hoe desinformatie over Covid-19 en de negatieve gevolgen daarvan zich als een virus over de wereld verspreidden.
Ook andere actuele thema’s zoals klimaatverandering komen aan bod. Iris van Hagen verbeeldde het smelten van de Aletsch gletsjer in Zwisterland door een veelkleurig tapijt. De kleuren blauw en wit, die ijs en sneeuw vertegenwoordigen, zullen door slijtage van het kleed langzaam verdwijnen waardoor de onderliggende kleuren van rots en aarde zullen overblijven. De boodschap dat we ons moeten inspannen om de klimaatdoelen te halen, heeft op deze manier meer impact dan teksten of grafieken.
Scheepskabels
Enkele studenten kozen het thema van de inclusieve samenleving als afstudeerproject. Yinka Buutfeld bracht het gebruik van het bleken van de huid door mensen met een donkere huidskleur ter sprake en maakte sieraden van gebleekte kabels. Door te verwijzen naar scheepskabels drukt zij het verband uit tussen kolonialisme en het schoonheidsideaal van de blanke huid, voortgekomen uit het superioriteitsgevoel van de blanken. Clodagh Read wil meer begrip en acceptatie oproepen voor de queer community. Dit deed Read door een tentje te maken van lapjes stof met uitspraken over hoe het voelt om queer te zijn. Het tentje biedt bescherming, maar nodigt bezoekers ook uit om in discussie te gaan over een inclusieve samenleving.
Soyoun Shin vestigt met de indrukwekkende presentatie ‘We killed you’ niet alleen de aandacht op zelfdoding in Zuid-Korea maar ook op het achterliggende maatschappelijke probleem. Aanleiding was de zelfdoding van een vriend(in). De titel verwijst naar het feit dat de omgeving geen signalen had opgevangen en het overlijden niet heeft kunnen voorkomen.
Het percentage zelfdodingen in Zuid-Korea is erg hoog. Ook de werkloosheid onder jongeren is er hoog. Het niet kunnen vinden van een baan en niet kunnen voldoen aan de hoge verwachtingen van de ouders zorgt voor stress. Dit roept associaties op met het recent uitgebrachte Squid Game, wat de maatschappelijke problemen in Zuid-Korea aan het licht bracht. Mensen steken zich in de schulden om een huis te kopen en hun kinderen een dure opleiding te geven om hen zodoende aan betere carrièrekansen te helpen. Voor de kinderen is de druk om te presteren erg hoog. Soyoun Shin heeft dit maatschappelijke probleem indrukwekkend verbeeld in een audiovisuele presentatie met een combinatie van een in ik-vorm verteld verhaal en projectie van feitelijke teksten en bewegende beelden op een maquette met een flatgebouw en voorwerpen die de laatste fase van het leven van het slachtoffer bepaalden: een wekker, mobieltje, dagboek, bureau en een glas.
Visualiseren
Bovenstaande voorbeelden geven aan dat het publiceren van feitelijke gegevens, zoals verzameld door wetenschappelijke onderzoekers, niet voldoende is om de aandacht van het publiek te vestigen op maatschappelijke problemen. Juist het visualiseren van vraagstukken door designers geeft het belang van hen aan en hun inzetbaarheid op dit vlak. Overigens geldt dit ook voor kunstenaars, fotografen en filmmakers. Dat niet alle eindexamenstudenten van een interessant thema en een goed concept ook een visueel aantrekkelijke presentatie wisten te maken, laat de Graduation Show echter ook zien.
Ook het Van Abbemuseum toont met de expositie We Are All The Jet Set (We zijn allemaal de jetset) een maatschappelijk vraagstuk. Aan alumni van de Design Academy Eindhoven werd gevraagd om de gevolgen van goedkope vliegreizen inzichtelijk te maken. Goedkoop heeft natuurlijk zijn weerslag op service, comfort, veiligheid en milieu. Organisaties als Ryanair worden hier gewoon bij naam genoemd. Doordat de designers de gevolgen op ludieke wijze hebben gevisualiseerd ga je er meer over nadenken. Genoten we in het begin van de lockdown niet van de prachtige, schone luchten? We namen ons voor niet meer de hele wereld over te vliegen. Wat is er over van dit voornemen nu we na de lockdown weer mogen en kunnen vliegen?
De Kazerne borduurt daar met de expositie Between No-Longer and Not-Yet op voort. We weten dat het anders moet op allerlei fronten – vliegen, plastic, vlees, racisme, gender – maar hoe? Zie het niet als iets negatiefs, maar als een uitdaging om nieuwe perspectieven te bieden. Dat hoeft niet altijd met grote oplossingen. Het kan ook met kleine stapjes, is de boodschap van De Kazerne.
Wegwerpmondkapjes
Op vele locaties in Eindhoven is deze week design te zien, van ideeën voor nieuwe toepassingen van (rest)materialen, processen en prototypen tot kant-en-klare producten. En hier en daar zien we ook de visualisering van maatschappelijke vraagstukken. Zo toont Isola bij Pennings Foundation naast producten die met duurzaamheid, nieuwe technieken en nieuwe materialen te maken hebben, ook projecten die betrekking hebben op de coronapandemie, de psychische gesteldheid van de mens en taboematerialen. Zo wordt er een jas getoond die er uitziet als een donsjack, maar die bij nader inzien gevuld blijkt met maar liefst vijftienhonderd wegwerpmondkapjes die in de straten van Reykjavik zijn gevonden. Met Coat-19 vestigen designer Tobia Zambotti en modeontwerper Aleksi Saastamoinen de aandacht op de milieuvervuiling die de pandemie met zich meebracht. Tegelijkertijd is er een herbestemming voor de gebruikte mondkapjes gevonden.
Twee designers lieten zich inspireren door angststoornissen. In de hoop het onderwerp bespreekbaar te maken, visualiseerde Seok Park angst door een installatie met poppen van textiel. Tom Jacobs vond voor zijn eigen angstdromen een uitlaatklep in het maken van bijzondere meubels.
Een presentatie van Materfad toont taboematerialen. Menselijk haar wordt gebruikt om pruiken van te maken, maar kan ook worden ingezet om via verschillende typen haar de diversiteit aan individuen in de samenleving bespreekbaar te maken. Menselijke urine werd vroeger wel gebruikt voor onder andere het looien van leer. Urine kan na distillatie worden toegepast als beschermlaag voor klei. Dierlijke magen, een afvalproduct in het abattoir, kunnen als leer worden gebruikt. Een project over vlees dat over de datum is, moet ons wijzen op overproductie en overconsumptie. De DDW zet je aan het denken, over maatschappelijke problemen en ethische kwesties. Design is zoveel meer dan mooie objecten.
De DDW is nog te bezoeken t/m zondag 24 oktober 2021 op vele locaties in Eindhoven.
Home | Dutch Design Week (ddw.nl)
Het BioArt Village bruist tijdens de Dutch Design Week – Brabant Cultureel
Lees terug:
DDW 2020 start online èn tegelijk met enkele langlopende exposities – Brabant Cultureel
DDW 2019 vertoont een verschuiving van het maken naar het verbeelden – Brabant Cultureel
© Brabant Cultureel 2021
Reacties (1)