door Joep Eijkens
Joep Eijkens gaat nooit de deur uit zonder camera. Er valt onderweg ook zoveel te zien dat hij wil vastleggen – van bijzondere mensen tot rare plekken, van mooi licht tot kauwen in een kloostertuin. Voor Brabant Cultureel maakt hij deze rubriek waarin tekst en fotografie worden gecombineerd.
Een gehavende boom
Nee, het was geen Christo. Maar het zag er wel apart uit zoals ze een groot deel van de boom met jute ingepakt hadden. Het deed denken aan een windsel waarmee een wond verbonden wordt. En ja, dichterbij gekomen zag ik nu dat de boom, ik meen een beuk, een akelig gapend gat had in zijn bast. Vandalisme? Of was er toch sprake van een of andere ziekte?
Je kon in de windsels ook een rokje zien, althans wat het onderste deel van de boom betreft. Maar hij had niet de vrouwelijke vormen die bomen soms kunnen hebben. En opeens herinnerde ik mij een groepstentoonstelling, één van de eerste die ik ooit bezocht heb, in een pand aan de Tilburgse Spoorlaan, schuin tegenover het station. Daar zat toen de BKS, de Brabantse Kunst Stichting – voorloper van wat nu Kunstloc Brabant heet, gevestigd in de Tilburgse LocHal. Het zal eind jaren zestig zijn geweest dat ik er kennis maakte met werk van Ru van Rossem en – vooral – Werner Moonen.
Maar dat deze gehavende boom mij aan die ene groepstentoonstelling deed denken, kwam door heel ander werk dat daar toen hing. Naargeestige schilderijen van knotwilgen met menselijke trekken – tenminste dat is wat ik me ervan herinner. Ik vond het geen mooi werk, het had iets deprimerends en ook iets spookachtigs. Maar verder? Mijn geheugen is er in de loop van tijd niet beter op geworden. En de kans dat ik die knotwilgen ooit nog terug zal zien, acht ik vrijwel uitgesloten. Zelfs de naam van de kunstenaar is mij helaas ontschoten.
© Brabant Cultureel 2019