‘Landmijn’ heet de nieuwe en laatste voorstelling die Madeleine Matzer heeft geregisseerd bij het naar haar genoemde productiehuis in de Bossche Verkadefabriek. Zij gaat met pensioen en heeft haar functies al neergelegd. ‘Landmijn’ zal vooral worden gespeeld voor bedrijven en instellingen.
door Arnold Verplancke • scènefoto’s > Karin Jonkers
De theatervoorstelling ‘Landmijn’ bestaat uit een monoloog die ongeveer vijftig minuten duurt. Het idee is van de acteur Gürkan Küçüksentürk (Hoorn 1979) die hem zelf speelt. Zijn naam zegt het al, hij is van Turkse afkomst en het stuk gaat over het anders zijn, het anders gevonden worden. Over kwetsbaarheid en het zich buitengesloten voelen.
In de monoloog noemt hij zich Ibrahiem, een jongen die op de basisschool gemakshalve Bram werd genoemd. Hij vertelt hoe hij onbezorgd speelde met alle klasgenootjes. Daar kwam pas verandering in toen een leraar in de burgklas vroeg waar zijn ouders vandaan kwamen. Vanaf dat moment was hij de Turk van de klas. Zijn levensverhaal vervolgt met discriminatie, gekwetst worden, zichzelf verdedigen en op zijn beurt ook anderen kwetsen en pesten. De bedoeling is natuurlijk dat mensen elkaar beter gaan begrijpen en beladen onderwerpen bespreekbaar maken.
Hij loopt al vertellend op en neer
Küçüksentürk speelt Bram/Ibrahiem best sympathiek. Daar ligt het niet aan. Niettemin oogt de voorstelling saai en soms belerend. Weliswaar betrekt hij er meermalen het publiek bij, maar met beeld gebeurt bijna niets, afgezien van wat variatie in de belichting. Van handeling is nauwelijks sprake: hij loopt al vertellend op en neer. Het wordt alleen even spannend als hij vertelt over een gevecht met een paar jongens en dat kort uitbeeldt met wat snelle bewegingen.
De wel explosief klinkende titel ‘Landmijn’ slaat alleen op een stukje tekst waarin hij zegt dat al onze angsten en meningen zijn te herleiden tot onze biografie, tot wat we ‘ingegoten’ hebben gekregen. Die gevoelens en oordelen liggen “als landmijnen onder ons laagje beschaving”. En “ik denk zo omdat ik dit of dat heb meegemaakt, of heb geleerd”.
Zijn boodschap: we voelen ons allemaal wel eens anders en een buitenstaander. We moeten beseffen dat we allemaal uniek zijn en dat dit juist onze rijkdom is. Aan goede bedoelingen geen gebrek in ‘Landmijn’. De monoloog zal hij de komende tijd vooral spelen voor bedrijven en instellingen als Heijmans, Rijkswaterstaat en Avans Hogescholen.
‘Landmijn’. Door Matzer Producties. Regie: Madeleine Matzer. Tekst: Peter de Graaf en Madeleine Matzer. Spel: Gürkan Küçüksentürk. Toneelbeeld: Sanne Danz. Gezien: première Verkadefabrioek Den Bosch, 15 maart 2025.
Lees het afscheidsinterview met Madeleine Matzer op Brabant Cultureel
© Brabant Cultureel 2025