poëzie door Moeckbert •
dag 1
aan de wand hing een cakeje dat ik at / omdat
er iets misging, likte ik jouw vingers af
[- de verrekijker deed het niet -]
deze dag zou er eigenlijk niet mogen zijn, stelde je voor /
de dagen erna ook niet
in het algemeen wordt men van tellen ongelukkig / mijn
moeder zegt dat het onverklaarbaar is / net als haar dood
jij spreekt er niet over
samen zwijgen we op de bank en zien hoe een walvis
in het water zakt / ik denk dat jij hier genoeg aan hebt als je
weer jarig bent; jouw hand glijdt stiekem naar mijn gebak
morgen ronden we af: ik zal een voetreis naar Bilbao maken / jij
vertrekt onmiddellijk naar het vagevuur en zegt dat er al voelbare pijn is;
het leven immers moet geleefd worden
gevulde kano
[eigenlijk is dit geen gedicht zegt mijn moeder]
gisteren trok ik mijn laars aan en at een gevulde kano /
begrijp me niet verkeerd maar in de kano zaten heerlijke spijzen /
ik kende iemand wiens lekkernij dit was / ook
verlangde hij naar rondo’s
u begrijpt dat het om een vorm van eten gaat
men luistert soms naar een draaikolk in gedachten
waarin men helemaal verdwijnt /
soms denkt iemand zoals ik op zo’n moment iets vreemds
maar dat is dan maar zo / zeg ik maar meteen
de meiden uit mijn klas bevestigen dit / dat doen
ze door een oog dicht te knijpen, het andere oog laten ze open /
er is in dit geval sprake van een overeenkomst / overeenkomsten zijn mooi
begrijpt u / net zoals een mooie kamerplant mooi kan zijn; het heeft met een vorm
van schoonheid te maken
later trok ik mijn andere laars aan / er zat een gevulde kano in;
à la croisée des chemins*
u mag hier best gaan zitten, zei je [ – dat was per slot van rekening
veel aannemelijker – ] /
zodra men zich niet verbaast over iets wat onwaarschijnlijk is /
zal men dat later ook niet doen
ik keek langs een silhouet die vrouwelijk was / jij had het over een droge haring
als men bij zoiets knikt / kan dat op een later moment
nogmaals gebeuren; ik ben namelijk paranormaal
hier schrok je werkelijk van en je trilde / –
men probeert overigens vaak een kruispunt op een doodgewone dag
in vier gelijke delen te verdelen / maar niet altijd omdat bij sommige
beslissingen hitte vrijkomt
je zei dat 6 april zo’n dag kon zijn
ik vertelde daarom welke richting we op zouden gaan / en jij
deed voor mij hetzelfde
hierdoor veranderde er iets in onze houding; samen liepen we
een andere kant op [ – men zou kunnen beweren dat dit niet waar is – ]
ook kan men beweren dat het wel waar is / maar dat is twijfelachtig
Noot*
à la croisée des chemins (Frans): op de kruising van wegen
de eenmalige gedachte van een hareng saur*
vandaag liep ik als een droge haring / en helde stiekem voorover
want op de grond lagen uien versnipperd als kleine houtjes
abnormale mensen weten dan hoe laat het is / daarom keek ik
op de klok / de aarde kwam naar me toe en omhelsde me
sterren stonden stil / en aartsengelen zonden hun geduld
neerwaarts over de wateren
het was alsof ik opnieuw warme chocolademelk dronk / plakkend
aan mijn snor / het was alsof jij je weer onder mijn oksels wilde
nestelen / zoals in de oude boeken staat geschreven
ik dacht aan vader en was strijdvaardig / vechtend
tegen het systeem van enen en nullen
als afscheid streek mijn moeder mij door de haren /
het was goed zo, zeiden jullie, terwijl ik door de maalstroom zwom
de mensheid zou een kaarsje kunnen aansteken / tegen de zwaarte
die er heerst en de gemene dampen in de vele geesten /
men zou liederen kunnen aanheffen over liefde / of elkaar bloemen
kunnen geven in plaats van koude kogels
men kan ook langzaam in het zand gaan liggen / maar het is beter
om dat niet te doen
Noot*
hareng saur (Frans): droge haring
De toekomst en the future
in het openbaar over je eigen vortex spreken is not done
dan kun je beter ‘kus me’ in je bilnaad laten zetten
om aandacht te krijgen lijkt dat misschien eenvoudig
aan mijn eega vertelde ik onlangs dat ze quarks
had in haar soep / maar eigenlijk bedoelde ik iets anders;
je anders voelen dan je medemens
kan verschrikkelijk zijn / zeker als je niet echt zichtbaar bent
hier ben ik onlangs mee gestopt / ’s ochtends
sta ik weer vrolijk op en kijk ‘s avonds door het raam
in mijn onesie en dure pantoffels slenter ik over het balkon / en
heb zojuist een nieuwe stappenteller genomen
regelmatig denk ik daarom aan captain Kirk / dat is nou
eenmaal zo / ze zeggen dat het old school is
maar ik houd gewoon van series / en met mijn hand
maak ik een schaarbeweging
Wie is Moeckbert? Ja wie is hij niet? Veel helaas nog niet, en in ieder geval niet iemand die zichzelf zomaar prijsgeeft. Maar zoals dat soms met bepaalde dingen gaat, kan het tij zich spontaan keren. Aan het einde van het vorige millennium geboren in een redelijk goedige omstandigheid onder de rook van Tilburg.
Illustraties > Hans Lodewijkx
© Brabant Cultureel 2025