gedichten door Herman Schaap •
Gedachten I
Weer op het pad dat ik zolang al ken.
De morgen straalt tussen de takken door.
Na alles wat verneveld is, verloren,
is het of ik terug bij vroeger ben.
Ook nu regent er geel uit bomen neer.
Jij liep naast mij, die laatste dag.
Geel was je sjaal, ik hoor je stem, je lach,
die ochtend is er telkens weer.
Ik volg mijn gedachten, hoe vaag ook omlijnd,
naar de verte die bijna mijn oog ontgaat,
naar de schemer waarin het zandpad verdwijnt,
naar een andere wereld waarin jij nog bestaat.

Gedachten II
In de ban van bedenksels verlies ik terrein.
Gedachten die logisch noch duidelijk zijn.
Als wie verdwaald is, versnelt en vertraagt,
tot het doel van de tocht in de struiken vervaagt.
In mijn hoofd wipt een mees van de hak op de tak
en er buitelen vragen waar geen antwoord op wacht,
circulerende velden zijn aan het jongleren,
gezichten, geluiden, ik blijf associëren.
Tot alles weer stopt als een film die bevriest.
In de lucht noch op land is een vogel te zien.
Ben ik toe aan wat koffie, een borrel misschien?
Ik ben toch geen man die zijn zinnen verliest?
Nu grijp ik een viltje en zoek naar mijn pen,
de enige uitweg is in het gedicht.
Achter de barman verschijnt een gezicht.
Met een grijns informeert hij of ik weet wie ik ben.

Vergeten
Na uren dat ik lag te luisteren,
de wind die telkens naar me riep,
hoe takken naar de ramen zwiepten,
haar ademhaling in het duister,
hervond ik die verzonken dag
toen ik me, over haar gebogen,
pas leerde kennen door de ogen
waarin ik mij weerspiegeld zag.
Vreemd genoeg hield dat moment
zich jarenlang voor mij verborgen.
Nog vreemder dat het deze morgen
uiteindelijk toch werd gekend.

Herman Schaap (Wageningen 1949) was tot 2012 leraar Nederlands in Breda en promoveerde intussen op werk van Henriette Roland Holst. Poëzie van hem verscheen onder meer in Hollands Maandblad. Zijn gedichten zoeken een vaste vorm voor een intrigerende moderniteit.
Zie ook > hsheep.wordpress.com
of lees meer van Herman Schaap op Brabant Cultureel
Illustraties > Hans Lodewijkx
© Brabant Cultureel 2025
Mooi Herman
Traditiegetrouwe maar emotioneel ontroerende gedichten