Het Storioni Festival voor kamermuziek mag zich al jaren rekenen tot de muzikale hoogtepunten in de provincie. Het programma besloeg dit jaar zelfs twee weken. De eerste vooral met maatschappelijke projecten in Eindhoven en omgeving. Maar een paar muzikale juweeltjes aan het slot waren al genoeg om een mens gelukkig te maken.
door Arnold Verplancke
Wat een genot om al die musici van heinde en verre te horen. Soms in hun eentje, opgaand in hun eigen instrument. Dan weer in allerlei verschillende kleine en grotere ensembles. Ook wel met de naamgevers van het festival individueel of tezamen: violist Wouter en cellist Marc Vossen en pianist Bart van de Roer die samen het Storioni Trio vormen.
Voldoende om opgetogen aan terug te denken
In de kleine zaal van het Eindhovense Muziekgebouw beleefde ik donderdag- en zaterdagavond drie korte concerten. De evenementen op andere locaties heb ik niet meegemaakt en alleen van horen zeggen begrijp ik dat die zeer geslaagd zijn geweest. Maar de muzikale hoogstandjes van deze twee avonden zijn voor mij ruim voldoende om opgetogen aan dit festival terug te denken.
Neem de jonge Finse celliste Senja Rummukainen (1994). Op haar twintigste won zij de cellocompetitie in haar land en tegenwoordig speelt ze in het Helsinki Philharmonic Orchestra. De donderdagavond verraste zij samen met de Schotse pianist Steven Osborne in de Cellosonate op. 61 van Benjamin Britten. Ze kende het werk wel, maar had het pas deze week ingestudeerd. Ongelofelijk wat een kracht en intensiteit. Wat bleken pianist en celliste ook aan elkaar gewaagd en hoezeer leken zij elkaar voortdurend uit te dagen. Zeker in het tweede deel waarin ze tokkelde op haar snaren.
Op zaterdagavond hoorde ik haar weer, nu met Anna Federova op piano in een kleurrijk werk van Chopin. Aan het eind van de avond bleek zij bovendien een van de stuwende krachten in ‘Verklärte Nacht’. Pianist Osborne kwam die avond zelf ook nog terug als solist in wondermooi werk van Rachmaninov.
Loflied op de muziek die alles zal overwinnen
Zeven liederen van Sjostakovitsj (opus 127 uit 1967) op gedichten van Alexander Blok vormden donderdagavond een andere verrassing. De van oorsprong Russische sopraan Evelina Dobračeva zong ze gloedvol, afwisselend begeleid door de musici van het Storioni Trio individueel. De liederen klonken soms weemoedig of droevig en dan weer opstandig en weerbaar. Meer dan de sfeer konden de bezoekers niet ervaren. Vertalingen of samenvattingen van de teksten ontbraken. Het begon met een droevig gedicht over Ophelia, de geliefde van Hamlet, en eindigde met een loflied op de muziek die alles zal overwinnen. Daarbij werd de zangeres tenslotte zorgvuldig muzikaal gedragen door het complete trio.
Zaterdagavond zong ze eveneens met de gebroeders Vossen maar dan versterkt met Saskia Viersen (viool) en Hannah Strijbos (altviool) van Respighi ingetogen het romantische ‘Il Tramonto’ (zonsondergang), dat soms als klaagzang klonk. Rond het podium flakkerden kaarslichtjes.
De concertbezoekers, die helaas niet in groten getale waren opgekomen, konden ook meermalen genieten van sterke staaltjes ensemblespel. Het Adagio uit de Tweede Symfonie van Sergej Rachmaninov, geschreven voor een groot orkest, bleek onverwacht heel fris te klinken in een bezetting met acht musici. Naast de drie leden van Storioni waren dat de Amerikaanse klarinettiste Jean Johnson, violiste Saskia Viersen, de altviolisten Gareth Lubbe en Hannah Strijbos en bassist Dennis Pientak. Zij speelden het adagio in een arrangement van Vladimir Mendelsshohn.
Met een gedicht van Richard Dehmel voor ogen
Een gloedvol slotakkoord kwam zaterdagavond met ‘Verklärte Nacht’ van Arnold Schönbergdoor een ad hoc gevormd sextet. Het klonk huiveringwekkend mooi, vol stormachtig verlangen, ongetemde hartstocht, wanhoop en uiteindelijk verzoening, uitmondend in een liefdesduet. Schönberg, die later bekend zou worden met zijn twaalftoonsmuziek, schreef het in 1899 met een gedicht van Richard Dehmel voor ogen. Dat gedicht gaat over twee geliefden van wie de vrouw vertelt dat zij zwanger is van een ander. Het moederschap leek haar – voordat ze deze nieuwe geliefde kende – nog de enige zin aan haar leven. Nu is ze vertwijfeld en ten einde raad. Maar hij troost en accepteert haar liefdevol.
Het getuigt van veel lef en talent om dit weerbarstige en veeleisende werk zo krachtig uit te voeren. De violisten Elina Vähälä en Franziska Hoelscher, de altviolisten Gareth Lubbe en Simone van der Giessen, de cellisten Senja Rummukainen en Iedje van Wees presteerden het.
In de pauze tussen de concerten konden de bezoekers luisteren naar interviews met musici en zich soms laten verrassen door ongewone instrumentalisten. Zo bleek altviolist Gareth Lubbe uit Zuid-Afrika ook een boventoonzanger te zijn. En de Franse hoornist Hervé Joulain die ’s middags had opgetreden, kwam in de avondpauze terug om zijn reusachtige houten alpenhoorn te demonstreren voor een verbluft publiek.
Al eerder in Brabant Cultureel:
Storioni Festival biedt twee weken toegankelijke kamermuziek in Eindhoven
© Brabant Cultureel 2023