Swingend unmuteprotest van getergde cultuursector

In een tiental steden in Nederland gingen zaterdag 11 september cultuurliefhebbers de straat op om te demonstreren tegen de aanhoudende beperkende coronamaatregelen die met name de popmuzieksector hard raakt. In Tilburg en Eindhoven trokken enkele duizenden deelnemers swingend door de straten: Minder Grapper – meer house

Tekst en foto’s Emmanuel Naaijkens

‘Jezus, er kom geen eind aan die stoet’. Verbazing bij publiek dat op de Schouwburgring in Tilburg de lange rij van demonstranten langs ziet komen die daarmee blijk geven van hun ongenoegen over het feit dat met name de popsector nog steeds aan de ketting ligt door de coronamaatregelen. Grote concerten en festivals zijn nog steeds niet toegestaan omdat bezoekers een verspreiding van het coronavirus in de hand zouden kunnen werken. 

De organisatie verwachtte in Tilburg enkele honderden demonstranten, maar het zijn er misschien wel dik tweeduizend die zich achter het motto ‘Unmute Us’ hebben geschaard. In Eindhoven liepen volgens Omroep Brabant 7500 mensen mee (de politie), respectievelijk 15.000 (de organisatie). Landelijk schat de organisatie de opkomst op meer dan 150.000 deelnemers.

Deelnemers aan het protest op de Schouwburgring in Tilburg. Discorook zet de Heikese Kerk in de mist.

In de cultuursector is het onbegrip groot dat theaters, musea, popzalen, bioscopen en festival nog onevenredig te lijden hebben onder de coronamaatregelen. Met name de liefhebbers van pop en dance vinden dat het kabinet hen in de kou laat staan. Zoals op de protestborden in Tilburg aan het adres van minister Grapperhaus (justitie) stond geschreven: ‘Minder Grapper – meer house’.

Wat velen een doorn in het oog is is dat de Formule 1 race in Zandvoort met vele tienduizenden bezoekers per dag wel mocht doorgaan. Wat een deelnemer aan het protest inspireerde tot de tekst ‘Is er geen prins die ons wil helpen?’ Doelend op de betrokkenheid van ‘pandjesprins’ Bernhard bij de autorace. Dat dit evenement wel door mocht gaan zien velen niet onterecht als een voorbeeld van ‘meten met twee maten’.  

Een van de deelnemers aan de protestmars – ‘noem me maar Henk’ – verwoordt het zo. “Ik ben een fanatieke bezoeker van concerten en festivals. Kom vaak in 013 en De Effenaar, ga naar Best Kept Secret, Wooh Hah!, Lowlands, Paaspop. Maar ik sta al bijna twee jaar droog en in Den Haag hebben ze geen boodschap aan ons. Het lijkt wel of ze iets tegen ons hebben, wij hangen aan de achterste mem. En over de grens in België mogen festivals wel doorgaan, snap jij dat nog?”. Of de beperkingen in Nederland in stand blijven zal dinsdag 14 september blijken als het kabinet opnieuw een persconferentie geeft over de coronamaatregelen. 

Net als in de andere steden heeft de demonstratie die door de Tilburgse binnenstad trekt een swingend karakter. Dansend en springend lopen de muziekliefhebbers achter drie trailers met geluidsinstallaties waar veelal keiharde, dreunende beat uit klinkt. Maar ook Think van Aretha Franklin, dat massaal wordt meegezongen: freedom, het is tijd om de ketens af te gooien. 

De delegatie van popzaal 013 was herkenbaar aan rode paraplu’s.

De traditionele culturele sector was in de demonstratie ondervertegenwoordigd, als we op de overwegend jonge deelnemers mogen afgaan. Cabaretier, schrijver, columnist en taalgochelaar (op Radio 1) Frank van Pamelen liep in Tilburg ook mee, in gezelschap van Wilbert Willems, in een ver verleden wethouder van cultuur. Van Pamelen had die zaterdagochtend in zijn wekelijkse column in het Brabants Dagblad een hartstochtelijke oproep gedaan om zich aan te sluiten bij het protest [zie kader]. 
Het was de tweede keer in korte tijd dat muziekliefhebbers de straat opgingen om in het geweer te komen tegen het kabinetsbeleid. Of het genoeg is zal moeten blijken. Misschien moet de sector toch wat meer van zich afbijten. 

Weg met de muteknop. Tijd voor een stevig versterkt tegengeluid!

‘Eigenlijk zou het niet meer nodig hoeven zijn. Dat protest vanmiddag. Eigenlijk hadden ze ons al een tijdje geleden moeten unmuten. Ons, ja. Want ik voel me wel aangesproken. Anderhalf jaar geleden, op 10 maart 2020 om precies te zijn, werd mijn agenda in één keer leeggeveegd, en nog steeds heeft alles op en rond een podium met beperkingen te maken.
[...] En hoewel de meeste zzp’ende artiesten die ik ken voor geen enkele compensatieregeling in aanmerking kwamen, werd het lot man- dan wel vrouwhaftig gedragen.
[...] Een soort van gewoon leven keerde weer terug. Voor funshoppers, voor voetbalfans, voor decibelgeile Zandvoortgangers zelfs, voor vrijwel iedereen. Maar niet voor ons. Op sporttribunes mag je zingen en springen en massaal over elkaar heen zweten, in theatrale zalen is de bezetting beperkt en dient het uitvoerig geteste publiek een artificiële afstand in acht te nemen.”

Frank van Pamelen, Brabants Dagblad 11 september 2021

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *