Onlangs is de Tilburgse Daisy Karthaus als schilder geïntroduceerd in Rome. Ze werd uitgenodigd deel te nemen aan ‘De reis van de Kunst’, een internationale groepstentoonstelling in Pocket Art Studio in samenwerking met La Galleria d’Arte MEGA ART en daar te zien van 18 tot 24 juli 2020. Voor Karthaus een belangrijke duik de internationale kunstwereld. Om in coronatijd naar Italië te reizen was spannend, maar bood ook genoegdoening. Hoe kwam haar werk daar terecht?
door Carina van der Walt
Het begon anderhalf jaar geleden met een reis naar Barcelona. Karthaus bezocht samen met kunstschilder Francien Krieg een expositie gewijd aan vrouwenschilders. Karthaus volgde schilderles bij Krieg. Het Museo Europeo de Arte Moderno (MEAM) vierde Internationale Vrouwendag 2019 met de tentoonstelling Painting Today. Samen zagen zij veel realistische schilderijen, bijna fotografisch. Karthaus zette de afgelopen twee jaar haar schilderijen vaak op sociale media en volgde andere schilders zoals de Russische Arina Gordienko die ze bij Painting Today ontmoette.
Bezwaar
Claudio Giulianelli, de organisator van De Reis van de Kunst (Il viaggio dell’Arte), zag haar werk waarschijnlijk op Facebook. Eind juni nam hij contact met haar op via Messenger. Karthaus moest snel beslissen. De lijst met deelnemers was bijna vol. Eerst maakte ze bezwaar: “Ik ben al een jaar niet echt met schilderijen bezig vanwege werkdruk. Linosneden zijn minder tijdrovend, maar ik wil zeker ook het schilderen weer oppakken.” Daarna bedacht ze zich: ‘Waarom ook niet?’
Haar leven raakte in een stroomversnelling. Op haar werk moest ze diensten ruilen met collega’s om naar Rome te kunnen gaan. Via haar website moest ze samen met Giulianelli beslissen welke schilderijen geschikt waren voor de tentoonstelling en voor haar site op MEGA ART. Partner Jasper Mikkers ontpopte zich tot haar agent verantwoordelijk voor communicatie. Op 11 juli mailde hij: ‘Dagelijks wissel ik mails met Claudio, de organisator en directeur, en met Emiliano, de transporteur. In het Italiaans en Engels. Eergisteren heb ik de kist getimmerd waarin het geselecteerde schilderij naar Rome wordt gestuurd.’
De Omhelzing is eerder tentoongesteld bij Galerie Roos in Tilburg. Twee vrouwen worden in één schilderij gecombineerd, de kwetsbare en hoogbejaarde moeder van Karthaus en een hoogzwangere, jonge vrouw. Het past perfect bij wat Karthaus nog altijd fascineert: kwetsbaarheid gecombineerd met kracht. Sommige mensen stralen juist dat uit. Of ligt het aan de schildersblik van Karthaus? Het gebruik van kleur was haar eerst probleem. Hoe moest ze de lichte huid van haar moeder laten samenvloeien met de donkere huid van haar jongere model? Haar boodschap met dit schilderij is sterk.
Ondersteunen
“Mijn moeder was vijfenveertig bij mijn geboorte. Ze had een stijf been. Ik moest haar als kind altijd ondersteunen bij het lopen. Ik had al jong het gevoel dat ik voor haar op moest komen. Ik keek mensen die naar ons staarden of opmerkingen maakten over het been vaak boos aan. Haar handicap hield kwetsbaarheid in. Mijn vader reisde veel, in tegenstelling tot mijn moeder. Hij was de laatste jaren reisleider. Zij werd vrij vroeg dement. Ze herkende mij in toenemende mate niet meer en omhelsde me dan niet meer. Ik miste dat.”
“Nou komt ze toch nog in Rome”, vertelde Karthaus. “En ze blijft er voor een jaar.” Een van de commentaren op De Omhelzing was dat afbeeldingen van gehandicapten ongewoon zijn in Italië. Maar ook: ‘Het is een krachtig schilderij.’ Samen met het schilderij van Barbara Berardicurti, die de galerie runt, ontving De Omhelzing de meeste en positiefste commentaren in het bezoekersregister van Pocket Art Studio.
Ouwehoeren
Voor de introductie van haar schilderijen op de website van MEGA ART moest Karthaus samen met Giulianelli zes schilderijen uitkiezen. Karthaus wilde graag ouwehoeren laten zien. Dit schilderij is niet eerder vertoond en zelf vindt ze het haar technisch beste schilderij. Ze is tevreden met haar kleurgebruik voor zowel de rode gordijnen als voor de huid en het haar van de twee raamprostituees.
Wat is haar boodschap met dit schilderij? “Het is niet vanzelfsprekend dat vrouwen zichzelf etaleren als koopwaar. Wat nou als mannen zich zo voor vrouwen zouden etaleren?” Maar het is Rome en in Rome doe je zoals de Romeinen. Er kwam een extra vereiste bij. Met het Vaticaan in de buurt brandde Giulianelli liever niet zijn vingers aan een te expliciete naaktschilderijen en hij weerde de enthousiaste Karthaus af met haar ouwehoeren. Het is te pontificaal bloot. Wel had Giulianelli geen enkel probleem om Piëta goed te keuren. Over pontificaal bloot gesproken! Hier moet dus iets anders spelen dan alleen maar het bloot. Context. Katholieke context.
Rome zonder toeristen in de zomer heeft een bijzondere sfeer, vertellen Karthaus en Mikkers. De stad voelt authentieker aan dan ooit. Echt! Wat is nou heerlijker dan ’s ochtends een kop koffie te drinken samen met de bouwvakkers op straat voordat zij aan de slag gaan met hun werk?
Eén van de twee portretten van Karthaus die werden geaccepteerd voor de website van MEGA ART is Alieske, ook niet eerder vertoond. Het toont een jonge vrouw met gesloten ogen achter een bril en een getuite mond voor een kus – een vrolijk werk. “Alieske is mijn oudste dochter die in Maastricht studeert. Ik kus mijn kinderen graag voor het gaan slapen. Wanneer ik haar mis, kijk ik naar dit schilderij en geef haar een luchtkusje.”
De schilderijen van Karthaus zijn vaak persoonlijk van aard en altijd bijzonder eerlijk. Zij schildert met De Omhelzingen en met Alieske wat ze noodgedwongen moet missen. Omhelzing. Kussen. Haar huidhongerige publiek tijdens de pandemie blijft kijken, want wie herkent deze behoeftes niet?
Lees ook:
www.brabantcultureel.nl > de kwetsbare naakten van Daisy Karthaus
© Brabant Cultureel 2020