Een klein begin van iets, miniem signaal

poëzie door Kees Hermis

Wachttijd

Ik wachtte op een antwoord dat niet kwam
en zag de tuin, het licht over de dingen
en dat de schemer steeds meer ruimte nam

hoe wind zich ophield in de bomen
de seringen, voelde de adem van de dag
langzaam tot stilstand komen

toen was het avond en de lucht doorvloeid
met nacht die onomkeerbaar uit de grond
leek te zijn opgestaan

voorbode van het ogenblik dat mij wellicht
rijp en volgroeid eindelijk ging geven waar ik
gedachteloos al een leven lang naar zocht

een klein begin van iets, miniem signaal
maar er was niets dan stilte of toch niet

pas toen alles in mij zweeg, hoorde
ik het aanslaan van een nachtegaal

Levensteken

Nacht over het land, de boerderij
eiland in een zee van stilte

ik stond tegen de zwart geteerde schuur
onder de stormlamp in een plas licht
rookte een sigaret

en opeens was daar die nachtvlinder
een rood of blauw weeskind dat blind
op zoek was naar zijn ouders

of was het een gestorvene met
een bericht van de overkant

het had iets tevergeefs dat schichtig
aanvliegen van licht uit rook
en duisternis

de nacht slikte de vlinder in
ik las de leegte om mij heen
die zonder antwoord bleef

of het moest zijn wat ik ervan
bewaarde en later terugvond in
de opzetkast van mijn geheugen

Uitgevlogen gedicht

Als een oude vogel neergestreken
ligt het zieltogend in het gras

over zijn adem heen, verfomfaaid
uitgelezen stuiptrekt het na

niet meer zoals het was bedoeld
zal het vandaag worden verstaan

uitgeblust, levensmoe komt het
aan een zwanenzang niet toe

ondanks de hand die het misschien
nog wegtilt van de grond
een poging tot een opvlucht doet

valt het nietszeggend uit elkaar
weet niemand meer dat het bestond
het heeft zijn werk gedaan

De woorden

Wat is er te zeggen over poëzie
over de woorden in causaal verband
ritme, metrum, rijm, melodie

van alles, maar het is beter te zwijgen
buiten de logica van het verstand
om nauwgezet luisterend vat te krijgen

op wat poëzie er zelf van zegt
dat zij te vinden is tussen de woorden
als adem en stem die zichzelf uitlegt

Kees Hermis (Hulst 1941) woont in Sint-Oedenrode en was werkzaam in het onderwijs, maakte houtsculpturen en debuteerde in 1977 met de dichtbundel ‘Vrijgesproken’, gevolgd door vele andere bundels en gedichten in literaire tijdschriften.

Beeld boven > Levensteken > Populierenpijlstaart (Laothoe populi)

© Brabant Cultureel 2020

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *