door Herman Coenen
Amazone
voor Simone Sou
Je zocht tweedehands potten en pannen
en wij zochten met je mee
licht hilarisch tussen oude jassen
opgelapte stoelen
een schilderij van de Matterhorn
we wisten hoe exotisch je was
kleine wandelende vulkaan
uit het laatste oerbos ter aarde
maar je zien spelen
op een eerbiedwaardig podium
zittend op je knieën
met een schildersmes klanken scheppend
uit heel dat afgedankte huisraad om je heen
onze zorgvuldig onderhouden boedel
raakte onherstelbaar dooreen
de net gestucte wanden van onze kamers
kregen barsten
die er nooit meer uit zullen gaan.
Stemmen
Stemmen, zacht geurende wierook
kringelend door ruw houten planken omhoog
naar het bed mijn verkouden hoofd het pijnlijke slikken
de zware ledematen, twee jonge vrouwen
warm koesterende handen, ik het kind
overgegeven aan de volwassen wereld
die mij beschut, in leven houdt.
Waarover zij spreken? Dezelfde herfst
de wegen waarlangs wij liepen de grauwbruine hellingen
de jonge koeien en hun altijddurende nieuwsgierigheid
dit immer dragende land, niets blijft onbenoemd
maar enkel in de klank, grondtoon
die vloeren en muren stut
dit huis overeind houdt waar het staat.
Handen meten
voor Angelo Bombrini
We legden onze handen tegen elkaar
duim op duim, pink op pink
palm op palm
niet als toen we vijftien waren
meten wie de grootste had
maar hoe smal
en hoe we op elkaar leken
na een leven lang verschillende huizen
andere lotgevallen
herkenning heeft tijd nodig
schifting, wie je dacht te zijn, de lak
die van een deur valt
het oude houtwerk blootgeeft
onverwacht jong, twijgenboompje
vlak voor de bloei.
Herman Coenen (1946) is socioloog en oud-hoogleraar van de Universiteit voor Humanistiek (Utrecht) en woont in Tilburg. Hij publiceerde eerder gedichten en korte verhalen in literaire tijdschriften, in Brabant Cultureel, eigen bundels en op cd.
© Brabant Cultureel 2018