We nemen de tijd voor oponthoud en kijken naar een geplooid verleden

door Kees Hermis

 

Vervreemding

Het land ligt in verschoven perspectief
het dorp, de bomen en de weg
het huis waar ik ooit woonde

door sluiers van verleden zoek ik naar
ankerpunten maar zie een geplooid heden
in een mij onbekende staat

een lange tijd die ik niet deelde
is over de dingen heen gewaaid

wat ik ervan onthouden heb is vandaag
anders of verdween

een oude werkelijkheid die weggegroeid
niet meer bestaat en tegelijk levend
voor mij opengaat

Illustratie Mieke Driessen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tijdverdrijf

We komen later thuis vandaag
nemen de tijd voor oponthoud
dat niet voorzien is, ongedacht

rapen fossielen op uit wat
door zee is aangespoeld
zeesterren, egels, vissen

verliezend ons aan een verleden
van enkele miljoenen jaren
vergeten we het heden

lezen elkaar voor uit wat wij
vinden aan versteende geschiedenis
en uitgestorven leven

boven ons hoofd krijsen meeuwen
de branding ruist, wat is een uur
hier op de schaal van eeuwen

omdat met het stellen van die vraag
het antwoord is gegeven
komen we later thuis vandaag

Illustratie Mieke Driessen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Terugkerende tijd

Door het membraan van mijn geheugen
lekken herinneringen

het zicht op de witte wintertuin
loopt vol zomeraugustuslicht

een jongetje van amper tien roert
met zijn schepnet in een sloot

op zoek naar salamanders, boven zijn hoofd
het hese roepen van een wielewaal

vertrouwd met polderland en hoge lucht
slentert hij argeloos naar huis

kijkt na meer dan een halve eeuw
niet zonder weemoed door mijn ogen

ziet met een lichte huiver hoe
in de tuin een windvlaag valt

en in een warreling van droge sneeuw
het beeld van toen vervaagt

Illustratie Mieke Driessen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wording

Je was als een watermerk in vliesdun
papier dat tegen het licht pas
leesbaar wordt

een ongeschreven gedicht dat nog
naar woorden zoekt, niet weet
hoe het zal heten

zwevend vermoeden dat bestond
allang voor het in vlees en bloed
een eigen lichaam vond

en naamloos ongeboren wachtte je op
bevrijding uit de vliezen van
vruchtwater, moederland

toen kwam de vloed, de nachtstand
opgeheven, je spoelde ongeschonden aan
op de adem van leven, veilig geland

 

Kees Hermis (Hulst 1941) woont in Sint-Oedenrode en was werkzaam in het onderwijs, maakte houtsculpturen en debuteerde in 1977 met de dichtbundel ‘Vrijgesproken’, gevolgd door vele andere bundels en gedichten in literaire tijdschriften.

 

 

© Brabant Cultureel 2018

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *